بعضی از اختراعات هستند که مخترع زمان اختراع آن ها نمی داند که کارش چگونه همه جهان را به تسخیر خود در می آورد. یکی از این اختراعات مهم و کارآمد نایلون است. امروزه با گذشت حدود ۱۰۰ سال از این اختراع نمی توان حتی یک روز را بدون استفاده از نایلون پشت سر گذاشت.
دکتر والاس کاروتر که بود؟
والاس کاروتر در سال ۱۸۹۶ میلادی به دنیا آمد. او از دوران کودکی به انجام آزمایش های علمی علاقه فراوانی داشت اما به اصرار پدرش در پایان دوران دبیرستان و آغاز تحصیل در دانشگاه وارد رشته حسابداری شد.
سپس از حسابداری انصراف داد و رشته ادبیات را انتخاب کرد اما آن رشته نیز پاسخگوی روح کنجکاو و آزمایشگر او نبود. والاس در نهایت رشته شیمی را انتخاب کرد. در دوران لیسانس و فوق لیسانس به تحقیق و آزمایش پرداخت و در این دوران چندین مقاله علمی به چاپ رساند.
پس از آن در دانشگاه ایلینویز به تحصیل در مقطع دکترا پرداخت و بعد از کسب مدرک دکترا دو سال به عنوان استاد شیمی آلی در این دانشگاه تدریس کرد.
اختراع نایلون
دکتر کاروتر در سال ۱۹۲۷با پیشنهاد فعالیت های تحقیقاتی در شرکت دویرنت مواجه شد و علاقه او به کار تحقیقاتی و آزمایشگاهی باعث شد تا محیط خشک دانشگاه را رها کند و به شرکت تحقیقاتی وارد شود.
دکتر که از بیماری افسردگی شدید رنج می برد، در زمان فعالیتش در شرکت تحقیقاتی دویرنت چندباری در بیمارستان روانی بستری شد. قسمت جالب توجه درباره اختراع نایلون این است که او با وجود بیماری شدیدش و در زمان بستری بودن در بیمارستان مخصوص بیماران روانی، توانست تحقیقات خود را درباره ساخت ماده ای که ما امروزه آن را با نام نایلون می شناسیم به اتمام برساند.
اولین کاربردهای این ماده تازه کشف شده برای ساخت برس مسواک و انواع جوراب های زنانه بوده است. نایلون به این دلیل خیلی زود جای خود را در بازارهای جهانی باز کرد که جایگزین ابریشم به حساب می آمد اما نسبت به آن ارزان تر و در دسترس تر بود.
اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها – سوسن قریشی
