اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
علم ژنتیک به راه انتقال خصوصیات از نسلی به نسل دیگر مرتبط است. خصوصیات تمام موجودات زنده از جمله ماهی، در ژن ها وجود دارند. جهش (یا تغییرات پیش بینی نشده) در ساختار ژنتیکی اتفاق می افتد و گاهی اوقات در ظاهر فیزیکی ماهی، مانند رنگ، طرح روی بدن، یا شکل دم و بدن تغییر ایجاد می کند. بیشتر جهش ها تنها تغییرات جزئی ایجاد می کنند که با تولید مثل انتخابی در طول چند نسل افزایش می یابد.
تولید مثل انتخابی
هنگامی که یک جهش، اصلاح دلخواه، مانند تغییر رنگ را ایجاد کرد، در نسل های بعدی با برنامه ریزی تولید مثل دقیق تثبیت می شود. این کار نه تنها خصوصیت دلخواه را از دست نمی دهد بلکه تضمین می دهد که تنوع جدید نمی تواند هیچ مشکل ژنتیکی نگه دارد. یک راه معمول برای ایجاد تنوع، جفت گیری بین 2 نوع ماهی غیر مرتبط و مجزا از هم از یک گونه یکسان است که رنگ و طرح طبیعی را نمایش می دهد. نسل حاصل از این جفت گیری رنگ طبیعی خواهد داشت ولی برای تغییر رنگ جهش را نگه خواهد داشت. بعد از جفت گیری های بیشتر با فرزندان لقاح مشابه، تعدادی ماهی با رنگ جدید در میان فرزندان به وجود خواهد آمد. این ماهی ها می توانند جدا شوند و اجازه دارند با نوع دیگری جفت گیری کنند. چنین برنامه تولید مثلی، پایه ژنتیک را بهبود می بخشد و تضمین می کند که ماهی های جدید ارتباط نزدیک کمی دارند. جفت گیری 2 ماهی از یک نوع باعث می شود تعداد کمی تخم ماهی تولید شود یا ماهی هایی عقیم یا نازا به وجود آیند. به خصوص که این خصیصه تا چندین نسل باقی می ماند. هنگامی که جهش در یک سلول خاص اتفاق می افتد، تغییر به نسل بعدی منتقل می شود. بیشتر جهش ها تنها تغییرات جزئی دارند که باعث افزایش تولید مثل انتخابی در بین نسل های بسیاری می شود.
پیوند
در شرایط طبیعی، تعداد یک گونه تنها با سایر اعضا از همان گونه زاد و ولد می کند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است اعضای 2 گونه متفاوت را وادار به جفت گیری کرد و نسل جدید با خصوصیات جدید ایجاد می شود. این روش برای ایجاد تنوع آکواریومی بحث برانگیز است زیرا این ماهی ها در حیات وحش وجود ندارند.
