نوزادان مینیاتوری ؟ بله، من کامیل آلن، مجسمه ساز نوزادان مینیاتوری هستم و درکنار رودخانه پاولکانادا زندگی می کنم. ۳۲ سال از زندگی را پشت سر گذاشته ام و فرزندی ندارم. خانه ی من در یک استودیوی بزرگ در یک ساختمان میراث فرهنگی متعلق به سال ۱۹۱۶ واقع شده است. محلی آرام که از پنجره ها منظره اقیانوس رو به رویم و در پس زمینه آن کوه های سر به فلک کشیده پیداست. اینجا محلی بسیار زیبا برای کارهای هنری است.
عروسک سازی
من با افتخار اعتراف می کنم که هنر عروسک سازی را ۱۰ سال قبل از مادر بزرگ همسرم آموختم. در ابتدا او با صبر و حوصله بسیار به من یاد داد که چگونه از خاک رس، پلیمری مخصوص عروسک سازی صورت های عروسک های بزرگ را بسازم. یک سال بعد به صورت ناگهانی از اضافه خاک رس باقی مانده یک عروسک کوچک کودک را ساختم. از ساخت این عروسک ایده تازه ای به فکرم رسید و شدیدا علاقه مند شدم نوزاد های کوچکی طراحی کنم.
اولین عروسک نوزاد را به صورت یک جنین که در پوست تخم مرغ قرار داشت، مانند هنگامی که در شکم مادرش قرار دارد طراحی کردم. حتی بند ناف او را نیز درست کردم و برایم به منزله این بود که زندگی یک نوزاد مانند پوست تخم مرغ از لحظه تولد شکننده است.
عروسک های از خاک رس
به تدریج توانستم با انواع مختلف خاک رس به صورت حرفه ای این کار را دنبال کنم. برای این که نوزادان هر چه بیش تر به واقعیت شبیه باشند ساعت های زیادی روی جزییات عکس های طبیعی نوزادان و استفاده این اطلاعات در طراحی عروسک ها و همچنین کاشت مو، چین و چروک صورت یا حتی طراحی ناخن های نوزادان صرف می کنم.
با وجود این که قبل از من نیز طراحان و عروسک سازهای دیگری ایده ساخت عروسک های نوزاد را اجرا نمودند اما احساس می کنم تفاوت من با بقیه عروسک سازان در اندازه مینیاتوری این عروسک هاست که تقریبا معادل ۱۲/۱ صدم سانتی متر طراحی می شوند.
همچنین برای من ملیت های مختلف نوزادان در اکثر نقاط دنیا، رنگ پوست، مو و بقیه تفاوت های ظاهری آن ها اهمیت زیادی دارد. امیدوارم همان طور که من از شگفتی های عروسک هایی که ساخته ام لذت می برم شما نیز از آن ها استفاده کرده و لذت ببرید.
