گفتگوی با محمد علی مجیری قهرمان جهانی ووشو

گفتگوی ما را با محمد علی مجیری ،جوان ورزشکار و قهرمان جهانی ووشو در زیر مطالعه کنید .

خودتان را معرفی کنید

محمدعلی مجیری متولد ۱۳۸۰ در اصفهان و اهل شهر خمینی شهر که چهارده سال است در رشته ووشو فعالیت دارم.

چطور با ورزش ووشو آشنا شدید؟

قبل از رشته ووشو در رشته ژیمناستیک فعالیت می کردم و اولین بار توسط پسر خاله خود به باشگاه ژیمناستیک رفتم و شروع به فعالیت کردم پس از مدتی همان پسر خاله بنده مربی ژیمناستیک شد و من ادامه فعالیت خود را زیر نظر سه پسر خاله خود در رشته ژیمناستیک دنبال کردم .

دو سال مشغول فعالیت در این رشته بودم تا اینکه مربیان بنده با رشته ووشو آشنا شدند و در آن رشته هم هنر جو پذیرفتند و یکی از آن هنر جو ها من بودم .در این زمان من در هر دو رشته یعنی ووشو و ژیمناستیک فعالیت می کردم .طولی نکشید تا من دیوانه وار عاشق رشته جذاب ووشو شدم و بار ها می خواستم که رشته ژیمناستیک را کنار بگذارم و فقط ووشو را دنبال کنم ولی مربی ام می گفت اگر ژیمناستیک کار نکنی اجازه نداری که ووشو هم کار کنی و من بخاطر علاقه شدیدم به این رشته بر خلاف میلم هر دو رشته را کار می کردم تا اینکه سر انجام مربی بنده تصمیم گرفت تا من بطور اختصاصی فقط به رشته ووشو مشغول بشوم.

آقای مجیری، به عنوان یک جوان ورزشکار بفرمایید ووشو چگونه ورزشی است و چه مهارتهایی لازم دارد؟

ووشو یک ورزشی است که شامل دو بخش مبارزه و نمایشی که به آن تالو می گویند می شود

من در بخش تالو فعالیت می کنم. این بخش علاوه براینکه باعث افزایش فاکتور های مختلف بدنی می شود باعث پالایش روح وروان هم می‌شود و با روح انسان ارتباط بر قرار می کند.

اکثر مهارت هایی که در این رشته نیاز است همان فاکتورهایی است که یک ژیمیناست باید داشته باشد مثل قدرت عضلانی .انعطاف بدنی . سرعت .چابکی و…

آقا محمد علی،چه مقام هایی کسب کردید؟

بنده مقام های سبکی و استانی خیلی زیادی دارم و بخاطر زیاد بودنشان از آنها چشم پوشی می کنم اما :

عناوینی که درمسابقات قهرمانی کشور(انتخابی تیم ملی)کسب نموده ام :

۹طلا ۲نقره و۲برنز

می توانم بگویم که تنها پسری هستم در تالو که در تمامی رده های رسنی عنوان آسیایی یا جهانی دارم اما عناوینی که تحت عنوان یک سرباز برای میهن عزیزم کسب کردم عبارت اند از:

رده سنی نونهالان : نقره آسیا در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا فیلیپین ۲۰۱۳

رده سنی نوجوانان:یک طلا و یک برنز مسابقات قهرمانی جوانان جهان بلغارستان ۲۰۱۶

رده سنی جوانان:

۱: دو مدال برنز مسابقات قهرمانی جوانان آسیا ۲۰۱۷ کره جنوبی

۲: دو مدال نقره و دو مدال برنز مسابقات قهرمانی جوانان جهان ۲۰۱۸برزیل

۳: یک مدال برنز مسابقات قهرمانی جوانان آسیا ۲۰۱۹برونئ (دارالسلام )

رده سنی بزرگسالان:

اولین مدال طلای تاریخ تالوی ایران در بخش انفرادی در رده سنی بزرگسالان در اولین حضور من در مسابقات جهانی بزرگسالان(که در آن مسابقه بنده ۱۸ سال داشتم و رده سنی بنده هنوز جوانان بود ولی در مسابقات بزرگسالان هم شرکت کردم)که این مسابقات در کشور چین و در شهر شانگهای در سال ۲۰۱۹ برگزار شد.

ماشاالله آقای قهرمان، به نظر شما عامل موفقیتتان  و کسب مدال های طلا چه بوده است؟

من  یک جوان ورزشکار معمولی هستم وتنها چیزی که من را از دیگران متمایز می کند این است که من دیر خسته می شوم و دیر از رویا هایم دست می کشم و پشت کاری دارم که یک فرد معمولی را تبدیل به یک قهرمان جهان کرده است که این عنوان قهرمانی تا قبل از من از نظر خیلی ها دست نیافتنی بود و من این کار ناشدنی را انجامش دادم.

کسانی که می خواهند به این ورزش ورود کنند، از کجا شروع کنند؟

این رشته همان طور که گفتم دارای دو بخش هست تالو و ساندا. در ساندا از هر سنی می توان آن را شروع کرد و به موفقیت رسید.اما در تالو قضیه متفاوت است یعنی اگر می خواهی در این بخش موفق بشوی باید از سنین پایه شروع به فعالیت کنی و حتما باید استایل بدنی شما مناسب این رشته باشد و اینکه بهترین راه از نظر بنده برای ورود به این رشته از راه رشته ژیمیناستیک است.

تا به حال مصدوم شده اید؟

خداراشکر تا به حال آسیب جدی نداشته ام و این موضوع را مدیون مربیان خوبم هستم که برنامه های دقیق و حساب شده ای را تا به حال به من داده اند زیرا که نحوه تمرین در میزان آسیب دیدگی خیلی تاثیر مستقیمی دارد.

الگوی شما در ورزش کیست؟

الگوی من در ورزش یا بهتر بگویم در زندگی پدر و مادرم هستند که بدون خستگی برای موفقیت من و خواهرهایم تلاش می کنند و خستگی ناپذیرند ولی شخص ورزشکار خاصی را به عنوان الگوی ورزشی در نظرندارم و می خواهم تمام تلاشم را بکنم که من برای دیگران الگوی خوبی باشم.

وقتی قهرمان جهان می شوید و مدال بر گردن شما آویخته می شود چه حسی دارید؟

اینکه من باعث این بشوم که سرود مقدس جمهوری اسلامی ایران در سالن مسابقات پخش بشود و پرچم ایران بالا تر از تمامی کشور ها قرار بگیرد و تمامی افراد حاضر در سالن بر روی پاهایشان به احترام ایران بایستند حسی دارد که نمی توانم آن را توصیف کنم و یک احساس غروردارم نه برای خودم بلکه برای کشور عزیزم ایران و در آن لحظه از ته دلم دعا می کنم که توانسته باشم کمی رضایت مردم و رهبر عزیزم را کسب کرده باشم.

آقای مجیری، به عنوان یک جوان ورزشکار خاطره ای از این ورزش تعریف کنید

من در مسابقات جهانی شانگهایی با تقریبا 60نفر رقابت کردم تا به مدال طلا رسیدم .من حدودا جزء نفرات میانی بودم و فکر می کنم که نفر28 بودم که به اجرا فرم پرداختم موقعی که فرمم تمام شد و منتظر نمره از سوی داوران بودم در دل خودم با خدا گفتم که یعنی می شود من الان که نمرم را تابلو نشان می دهد بزند نفر اول . حداقل فقط همین الان را بزند نفر اول

.من در این حال و هوا بودم که ناگهان نمره من روی تابلو امتیازات آمد و درست همانی شد که از خدا خواسته بودم.تا نفر آخری که فرم بزند من خیلی انتظار و استرس کشیدم ولی می توانم بگویم که شیرین ترین انتظار عمرم بود که سر انجام آن هم یک مدال خوش رنگ طلا برای ایران عزیز بود.

دوست دارید چه کادویی بگیرید؟

من دوست دارم در اولین درجه اجازه دیدار با امام عصر و بعد از آن دیدار بارهبر را کادو بگیرم و بعد از آن هم یک کادو حالا هر چه که باشد از دست مبارک رهبرم بگیرم.

ویژگی های اخلاقی آقای جوان ورزشکار چیست؟

من برای کل هر روز زندگی ام برنامه ریزی می کنم .عقیده دارم که هر چقدر که در تمرین سختی بیشتری بکشم نتیجه شیرین تری کسب می کنم.از نماز و دعا آرامش می گیرم.

ورزش به درس شما لطمه نمی زند؟

در این سن که خیر اما در دوران نوجوانی یک مربی داشتم که می گفت اگر معدلت از 20در ابتدایی ،19در راهنایی و 18 در دبیرستان کمتر شود دیگر اجازه آمدن به تمرین را نداری و من هم بخاطر اینکه عاشق ووشو بودم با تمام تلاشم درس می خواندم تا بتوانم ووشو را ادامه بدهم.

اهل مطالعه هستید یا فقط ورزش؟

بیشتر اهل مطالعه کتاب های دینی هستم و به خواندن معنی قران و نهج البلاغه و… علاقه مند هستم.

اوقات فراغت خود را چگونه می گذرانید

بنده اوقات فراغت خود را هم دوست دارم در باشگاه و در حال تمرین بگذرانم و آن قدر مشغول تحصیل و تمرین هستم که به ندرت پیش می آید که اوقات فراغت داشته باشم ولی اگر هم که پیش بیاید دوست دارم در کنار خانواده آن را بگذرانم.

حس شما به این کلمات چیست؟

خدا : هر چه که دارم و ندارم از اوست وتنها تکیه گاهی هست که همیشه می شود روی آن حساب کرد و تا به حال خیلی به من لطف داشته است.

پدر : پدر من کارگر است و من همیشه شرمنده دست هایش هستم و شرمنده چهره اش که بخاطر ما شکسته شده است.

مادر : به جرات می توانم بگویم که خیلی از موفقیت هایم و عناوینی که کسب کردم را مدیون دعاهایش هستم.

ایران: همه چیزم و تا پای جانم برای آبادانی و سر بلندی آن تلاش می کنم.

مدال طلا:  شیرین ترین اتفاق زندگی من تا به امروز

ووشو: ورزشی که من را به آرزو های دست نیافتنیم می رساند

ورزش: بهترین تفریح من

مربی:همراه خستگی ناپذیری که گاهی من خسته می شدم ولی او خسته نمی شد و مانع کنار کشیدن من می شد

سهیلا منصوریان:ورزشکاری که می تواند با تلاش مثل خواهر هایش بشود.

محسن محمد سیفی: ورزشکاری که باخت را بلد نیست و شکست ناپذیر است.

از نگاه یک نفر جوان ورزشکار ،برنامه ریزی شما برای آینده چیست؟

من قصد دارم که اول از همه بتوانم در تیم ملی جهت حضور در بازیهای آسیایی هانگژو فیکس بشوم و بعد از آن برای کشور عزیزم مدالی خوش رنگ کسب کنم و بعد از آن در المپیک دانشجویی خوش بدرخشم و پس از آن در تمامی میادین جهانی و آسیایی برای کشور عزیزم مدال آوری کنم و تحصیلاتم هم ادامه بدهم.

بزرگترین آرزوی شما؟

کسب مدال های خوش رنگ در میادین بین المللی و از همه مهم تر کسب مدال طلا در مسابقات بازیهای آسیایی هانگژو2022

صحبت شما با نوجوانان؟

ممکن است که استعداد بدنی امری خدا دادی باشه ولی تلاش و کوشش و استمرار در کار امری هست که خود انسان می تواند آن را کسب کند و چه بسا که افراد بی استعداد باتلاش نتیجه هایی را کسب کنند که افراد با استعداد تنبل هرگز به آن  دست نیابند.

کلام آخر

من در زندگی خود بزرگترین نعمت را داشتن پروردگاری مهربان و پدر و مادری دلسوز می دانم.وتشکر می کنم از شما که این فرصت را در اختیار من گذاشید.یاعلی

گفتگو : سجاد زین العابدین

بقیه گفتگو های یک فنجون گپ را هم مطالعه کنید.