گوشی‌های طبی یا استتوسکوپ‌ها یکی از ابزارهای کلیدی در تجهیزات پزشکی هستند که پزشکان و متخصصان سلامت برای شنیدن صداهای داخلی بدن از آن استفاده می‌کنند. این ابزار به ویژه در معاینه قلب و ریه‌ها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. اما گوشی‌های طبی چگونه کار می‌کنند و صدای قلب را به گوش پزشک منتقل می‌کنند؟ در این مقاله به بررسی عملکرد این ابزار حیاتی می‌پردازیم.
ساختار گوشی‌های طبی
گوشی‌های طبی از سه بخش اصلی تشکیل شده‌اند:
1. *دیافراگم و بل (Bell): این بخش در تماس مستقیم با بدن بیمار قرار می‌گیرد. دیافراگم، یک صفحه مسطح و دایره‌ای شکل است که برای شنیدن صداهای با فرکانس بالا مانند صدای ضربان قلب استفاده می‌شود. بل، که معمولاً به شکل یک حفره کوچک طراحی شده است، برای شنیدن صداهای با فرکانس پایین‌تر نظیر صداهای ریه کاربرد دارد.
2. لوله انتقال صدا: لوله‌ای انعطاف‌پذیر که صدا را از دیافراگم یا بل به سمت گوش پزشک هدایت می‌کند. این لوله معمولاً از مواد پلاستیکی یا لاستیکی ساخته شده است و به گونه‌ای طراحی شده که تا حد امکان نویزهای محیطی را کاهش دهد.
3. گوشی‌ها (Ear Tips): این بخش در انتهای لوله قرار دارد و در گوش پزشک جای می‌گیرد. طراحی گوشی‌ها به گونه‌ای است که صدای منتقل‌شده را با کمترین میزان افت کیفیت به گوش پزشک برساند.
نحوه عملکرد گوشی طبی
عملکرد گوشی‌های طبی بر اساس انتقال امواج صوتی است. زمانی که دیافراگم یا بل روی بدن بیمار قرار می‌گیرد، ارتعاشات ناشی از صداهای داخلی بدن (مانند ضربان قلب) توسط این بخش دریافت می‌شود. این ارتعاشات به صورت امواج صوتی از طریق لوله انتقال صدا حرکت کرده و به گوش پزشک می‌رسند.
دیافراگم در مواجهه با صداهای فرکانس بالا، مانند صدای بسته شدن دریچه‌های قلب، حساس‌تر عمل می‌کند. از سوی دیگر، بل برای صداهای فرکانس پایین‌تر مانند جریان خون در شریان‌ها یا برخی صداهای غیرعادی قلب مناسب‌تر است. پزشک بسته به نوع معاینه، از دیافراگم یا بل استفاده می‌کند.
ویژگی‌های طراحی برای دقت بیشتر
برای افزایش دقت گوشی‌های طبی، طراحی آن‌ها به گونه‌ای است که نویزهای محیطی به حداقل برسد. مواد استفاده‌شده در ساخت لوله انتقال صدا معمولاً دارای خاصیت عایق صوتی هستند تا از ورود صداهای مزاحم جلوگیری شود. همچنین، گوشی‌ها به طور ارگونومیک طراحی شده‌اند تا کاملاً در گوش قرار گیرند و صدای منتقل‌شده را تقویت کنند.
کاربردهای گوشی طبی در پزشکی
گوشی طبی ابزاری چندمنظوره است که در معاینات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد:
معاینه قلب:شنیدن صدای ضربان قلب برای تشخیص ریتم غیرطبیعی، سوفل قلبی یا سایر مشکلات قلبی.
معاینه ریه: ارزیابی صداهای تنفسی برای تشخیص بیماری‌هایی مانند ذات‌الریه یا آسم.
معاینه شکم:شناسایی صداهای گوارشی غیرطبیعی.
اندازه‌گیری فشار خون: شنیدن صدای جریان خون هنگام استفاده از دستگاه فشارسنج.
نوآوری‌های جدید در گوشی‌های طبی
با پیشرفت تکنولوژی، گوشی‌های طبی دیجیتال نیز وارد بازار شده‌اند. این نوع گوشی‌ها قابلیت تقویت صدا، ضبط صداها و حتی اتصال به نرم‌افزارهای تحلیل داده را دارند. گوشی‌های دیجیتال امکان تشخیص دقیق‌تر مشکلات قلبی و ریوی را فراهم می‌کنند و به پزشکان کمک می‌کنند تا داده‌های صوتی بیمار را ذخیره کرده و در مراجعات بعدی مورد بررسی قرار دهند.
گوشی‌های طبی یکی از ابزارهای ساده اما بسیار مؤثر در پزشکی هستند که نقش مهمی در تشخیص اولیه بیماری‌ها ایفا می‌کنند. این ابزار با بهره‌گیری از اصول ساده فیزیکی، امکان شنیدن صداهای داخلی بدن را فراهم کرده و اطلاعات ارزشمندی را در اختیار پزشکان قرار می‌دهد. با پیشرفت فناوری، انتظار می‌رود که گوشی‌های طبی دیجیتال نقش بیشتری در پزشکی مدرن ایفا کنند و دقت تشخیص بیماری‌ها را افزایش دهند.
پزشکان با گوشی های واقعی چطور ضربان قلبمان را می سنجند؟
آیا می دانستید وقتی پزشک با گوشی طبی به ضربان قلبتان گوش می کند در واقع به دو صدا گوش می کند؟ صدای اول طولانی تر ولی نامنظم است و صدای دوم کوتاه تر و منظم است.
صدایی که منظم نیست به دلیل بسته شدن دو دریچه قلب هنگام خروج خون از قلب به وجود می آید.صدای منظم به دلیل وارد شدن خون به قلب از طریق دو دریچه دیگر به وجود می آید.هنگامی که ورزش می کنید یا فعالیت فیزیکی انجام می دهید ، ضربان قلبتان بیشتر می شود تا خون و اکسیژن بیشتری به به ماهیچه هایتان پمپاژ کند.
وقتی ضربان قلبتان به خاطر انجام عملی فیزیکی بالا می رود ، بسته شدن دریچه های قلب صدایی به وجود می آورد و باعث می شود بادکنک گوشی شما بلرزد. لرزش بادکنک کمک می کند هوای درون لوله به ارتعاش در آید . سپس لوله این ارتعاش صدا را به گوش شما می رساند.
مقاله مرتبط
