بزرگترین جنگی که دنیا را درگیر کرد جنگ دوم جهانی بود. این جنگ براساس اعتقادات پوچ گروهی از سیاستمداران دنیا شکل گرفت و 50 تا 85 میلیون انسان از جمله کودکان و نوجوان ها را به خاک و خون کشید. جنگ دوم بسیاری از کشورها را نابود کرد، سرمایه‌های ارزشمند آنان را از بین برد و داغ‌های بزرگ بر دل انسان‌ها نشاند؛ داغ‌هایی که خاطره‌شان هرگز پاک نخواهد شد.
آلمانی‌های حزب نازی با مردم کشورهای تسخیرشده با خشونت بسیار رفتار می‌کردند. یکی از این رفتارهای خشن و غیرانسانی نسل‌کشی و نابودی روستای لیدیس در چکسلواکی سابق بود. این روستا اکنون در محدوده‌ى کشور چک قرار دارد.
کودکان و نوجوانان برنزی، بازماندگان جنگ دوم جهانی
«ماری اوچیتیلوا کوکوا» مجسمه‌سازی بود که برای قربانیان دهکده‌ى لیدیس مجسمه ساخت. این مجسمه‌ها یادبود 82 نوجوان (42 دختر و 40 پسر) قربانی است که به دست آلمانی‌ها و با گاز کشته شدند. این‌جا اولین محلی بود که آلمانی‌ها اردوگاهی برای خلع سلاح و پاکسازی قومی ایجاد کردند.
در 10 ژوئن 1942 نازی‌ها تقریباً همه‌ى ساکنان روستای لیدیس را کشتند. این کار به تلافی ترور ریچارد هیدریش انجام شد. روستا کاملاً تخریب شد، مردان کشته شدند و زنان و کودکان از هم جدا شدند و به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند. آن تابستان آخرین تابستان زندگی آن‌ها بود.
هیتلر بعد از ترور هیدریش، که بالاترین مقام امنیتی در این کشور بود، دستور به کشتار جمعی مردم چکسلواکی داد و خواستار نابودی روستاهایی شد که عاملان این ترور بودند. روستای لیدیس از آن جهت انتخاب شد که یکی از فرزندان مردم این روستا در ارتش انگلیس خدمت می‌کرد.
دست به کار شدن هنرمند مجسمه‌ساز
ماری اوچیتیلاوا کوکوا، مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه که از این جنایت عمیقاً متأثر شده بود تصمیم گرفت برای یادبود قربانیان جنگ دوم جهانی مجسمه‌ای بسازد.
بیش از بیست سال طول کشید تا این مجسمه‌ساز 82 مجسمه را، که از اندازه‌ى انسان‌های واقعی بزرگ‌تر هستند، طراحی کند و بسازد.
در حالی که این مجسمه‌ساز در کارگاهش کار می‌کرد مردم برای تماشای مجسمه‌ها می‌آمدند. آن‌ها تصمیم گرفتند برای کمک به این کار هنری پول جمع کنند اما ماری هیچ پولی برای کمک دریافت نکرد. بنابراین سه مجسمه‌ى اول را با هزینه‌ى شخصی خود ساخت. در همین سال یعنی سال 1989 بود که به طور ناگهانی فوت کرد.
بعد از فوت مجسمه‌ساز، همسرش، جیمز هامپل، به کار ادامه داد. نصب مجسمه‌ها سال‌ها طول کشید تا بالأخره آخرین آن‌ها در سال 2000 نصب شد. اکنون تندیس 42 دختر و40 پسر نوجوان در این محل به یاد قربانیان برپا است.
