این روزها بسیار می شنویم که هوای سواحل کشور شرجی و بسیار گرم است. حتی شاید خودمان در فصل گرما به این مناطق رفته باشیم و گرما و سنگینی خاص هوا را احساس کرده باشیم. اصلا شاید ساکن یکی از شهرهای ساحلی باشیم. اما چطور هوا شرجی می شود و آیا هوای شرجی حقیقتا گرم تر از هوای غیر شرجی است؟
هوای شرجی چیست؟
زمانی که هوا پر از نم و طوبت شده باشد و دمای آن هم بالا رفته باشد می گوییم شرجی شده است.
هوا در مناطق ساحلی دارای مقدار قابل توجهی رطوبت است. این رطوبت، رطوبت آب های دریاهاست که پس از بخار شدن وارد هوا شده است. حالا اگر دمای این هوایی که پر از رطوبت است بالا برود هوا شرجی می شود.همانطور که می دانید این پدیده ی جوی در سواحل شمالی و جنوبی ایران رخ می دهد. البته سواحل شمالی مدت زمان کوتاه تری هوای شرجی را تجربه می کنند و ساکنان سواحل جنوب شرجی بیشتری را تحمل می کنند.
همچنین هوای شرجی می تواند، در صورت گسترش، به مناطق مجاور ساحلی هم وارد شود و هوای آن مناطق را هم تحت تاثیر قرار بدهد. هرچند در آن صورت باز هم مناطق مجاور به اندازه ی مناطق ساحلی شرجی نمی شوند.
چرا در هوای شرجی احساس می کنیم نوچ می شویم؟
عرق کردن راهی است که بدن از طریق آن خود را خنک نگه می دارد. وقتی رطوبت هوا زیاد باشد آب از سطح بدن ما تبخیر نمی شود (بدن ما عرق نمی کند). در نتیجه رطوبت روی بدن می ماند و ما احساس گرما و نوچ بودن می کنیم.
آیا واقعا هوای شرجی از هوای معمولی گرم تر است؟
درجه ی هوا هر چه باشد به خودی خود ثابت است. یعنی هوای 40 درجه ی شرجی نمی تواند گرم تر از هوای 40 درجه ی معمولی باشد. اینجا رطوبت است که میزان گرما را مشخص می کند.
هرچه میزان رطوبت بالاتر برود هوا گرم تر می شود. برای همین هوای 40 درجه ای که 10 درصد رطوبت دارد به نظر خنک تر از هوای 40 درجه ای می آید که 30 درجه رطوبت دارد. در چنین شرایطی ما احساس می کنیم هوا بسیار گرم تر از 40 درجه است در صورتی که واقعا اینطور نیست.
چرا در هوای گرم بیشتر احساس خستگی می کنیم؟
حتما شما هم اینطوری هستید که در روزهای تابستانی وقتی از خانه بیرون می روید و برمی گردید خیلی احساس خستگی می کنید. در صورتی که در زمستان این میزان از خستگی به سراغتان نمی آید. وقتی هوا گرم و یا گرم و مرطوب باشد بدن نیاز به فعالیت بیشتری برای خنک کردن خود دارد. در نتیجه در گرما ماندن باعث می شود ما احساس خستگی کنیم هرچند فعالیت خاصی هم نکرده باشیم.
یاسمن رضائیان
