سیاره زحل زیباترین سیاره در منظومه شمسی

اگر بپرسید که زیباترین سیاره منظومه شمسی چه نام دارد؟ قطعاً جواب شما سیاره زحل است.

چرا سیاره زحل زیبا است؟ این سوالی است که ممکن است برای شما هم مطرح شده باشد. در واقع اگر بخواهیم بگوییم بعد از سیاره عزیزمان کدام سیاره زیباترین است باید زحل را نام ببریم. شاید یکی از دلایل منحصر به فرد بودن این سیاره حلقه‌ای جادویی است که به دورش تنیده شده است. آیا تا به حال فکر کرده اید این حلقه از چه چیز تشکیل شده است و چرا فقط زحل این حلقه را به دور خود دارد؟

زحل؛ سیاره ای که از صخره های کوچک ساخته شده

 اما بهتر است بدانید سیاره زحل سیاره‌ای غول پیکر با گازهای متفاوت است. این سیاره شرایط جوی مختلف و ویژگی های فیزیکی متفاوتی با زمین دارد.  هسته این سیاره از صخره های کوچک تشکیل شده و با گاز مایع پوشانده شده است. حلقه دور زحل در فضا به اندازه هزاران کیلومتر امتداد دارد.

سیاره زحل سیاره ای با حلقه های زیبا در اطرافش است . شاید برای شما جالب باشد بدانید حلقه های دور زحل زیبا از میلیون ها کریستال یخی تشکیل شده اند. برخی از کریستال ها به اندازه چند خانه بزرگ هستند و برخی دیگر به ریزی گرد و غبارند.

زحل زیبا دومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است.

زحل زیبا و در عین حال سبک!

جالب است بدانید زحل بسیار سبک است! دلیل آن این است که بیشتر زحل را گاز هیدروژن تشکیل داده است و گاز هلیوم این سیاره کم است و در نتیجه چگالی زحل پایین است. اگر وان حمامی پر از آب داشتید که زحل در آن جای می گرفت، این سیاره روی آب شناور می ماند! 

زیباترین سیاره جهان

زحل مانند سیاره عطارد،  دارای ماه های متعدد است که اطرافش را فرا گرفته اند. زحل، برعکس ظاهر زیبایش بسیار وحشی است و طوفان های عظیمی در فضا به وجود می آورد. این سیاره عظیم میدان آهنربایی بسیار قوی دارد و ذرات انرژی تابشی را به سمت خود جذب می کند.

مشخصات زحل 

سیاره زحل ششمین سیاره از خورشید است. این سیاره بیشتر به خاطر حلقه های غول پیکر زیبایش معروف است. زحل بعد از مشتری دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است. قطر آن فقط کمی کوچکتر از مشتری است، اما از نظر جرم بسیار کوچکتر است. زحل بیشتر از هیدروژن با مقداری هلیوم تشکیل شده است. سطح سیاره زحل گازی است، اما در عمق ، هیدروژن مایع و سپس از فلزتشکیل  می شود.

مرکز زحل یک هسته سنگی سخت است. به طور کلی، زحل کم چگالی ترین سیاره در منظومه شمسی است. این تنها سیاره ای است که چگالی کمتری از آب دارد، به این معنی که در واقع روی یک اقیانوس (عظیم) از آب شناور است. سطح زحل می تواند طوفان های عظیمی داشته باشد و دارای برخی از سریع ترین بادها در منظومه شمسی با سرعت 1800 کیلومتر در ساعت است.

بزرگ ترین قمر زحل 

قمر تیتان بزرگترین قمر زحل است. تیتان بعد از گانیمد که قمر مشتری است ، دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. تیتان تنها قمر منظومه شمسی است که جوی متراکم دارد. جو تیتان بیشتر از نیتروژن تشکیل شده است. در سال 1655 توسط ستاره شناس هلندی کریستین هویگنس کشف شد.

زحل چگونه کشف شد؟

زحل از نام خدای رومی ساتورنوس، خدای کشاورزی و برداشت نامگذاری شده است. گالیله از طریق تلسکوپ خود در سال 1610 آن را مشاهده کرد.او از دیدن دو جسم در هر طرف سیاره شگفت زده شد و مطمئن نبود که اینها چه هستند، او فکر کرد که آنها دسته هستند. داشتن دستگیره در یک سیاره چقدر عجیب است!بعداً در سال 1659 بود که یک ستاره شناس هلندی به نام هویگنس، با استفاده از تلسکوپ قوی تر ، حلقه هایی را در اطراف سیاره مشاهده کرد.

سیاره زحل 82 قمر دارد که به دور آن می چرخند 

مقایسه زمین با زحل 

زحل با زمین بسیار متفاوت است. شما نمی توانید روی سطح زحل بایستید زیرا سطح آن گاز هیدروژن است. روز زحل 10.7 ساعت است که  بسیار کوتاهتر از روز زمین است در حالی که سال سیاره زحل بیش از 29 سال زمینی است. زحل نیز بسیار بسیار بزرگتر از زمین است و حداقل 82 قمر در مقابل قمر 1 زمین دارد. علاوه بر این، زحل با حلقه های بسیار بزرگ و غول پیکر خود در بین تمام سیارات منظومه شمسی منحصر به فرد است.

قمرهای زحل 

در بین سیارات منظومه شمسی سیاره زحل دنیای برتری است حداقل در مبحث قمرها،زیرا این سیاره بیشترین قمر کشف و ثبت شده و البته قابل مشاهده  را دارد.در حال حاضر برای زحل 62 قمر  کشف شده دارد که 53 تای آن ها به عنوان قمر طبقه بندی و پذیرفته شده اند و 9تای دیگر موقت (غیر رسمی)می باشند.اگرچه بیشتر این اقمار کوچک هستند ولی تعدادی از آن ها نیز بسیار بزرگ اند مانند تیتان.

بسیاری از آن ها در لبه مدار حلقه اطراف زحل هستند و به نگه داشتن این حلقه در محل خود کمک زیادی می کنند(درست مثل وظیفه یک چوپان در نگهداری گوسفندان در یک محل)به همین دلیل آن ها را اقمار چوپان می نامند!

در زیر مشخصات و تصویر برخی از این قمرها را خواهید دید:

قمر  پن 

این قمر نزدیکترین قمر شناخته شده از سطح زحل است و در سال 1990 توسط مارک.ر.شووالتر در عکسی که توسط وویجر ارسال شده بود دیده و کشف شد. بخاطر این که پَن بسیار کوچک و از زمین بسیار دور است اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد. 

اطلس

 دومین قمر از سطح سیاره زحل اطلس می باشد و توسط  ر.تریل در سال 1980 کشف شد. این قمر دور حلقه اطراف زحل می چرخد.

 پرومِتِئوس:

در سال 1980 توسط  اس.کالینز و چند دانشمند دیگر کشف شد. پرومتئوس قمر ماهواره ای چوپان داخلی حلقه (اف)زحل است و سومین قمر از سطح این سیاره می باشد

پاندورا:

قمر چوپان بیرونی حلقه (اف)زحل پاندورا نام دارد. این قمر کوچک نیز توسط  اس. کالینز و باز هم در سال1980 کشف شد و چهارمین قمر از سطح سیاره است.

اِپیمِتئوس:

پنجمین قمر از سطح زحل است و اولین بار توسط ریچارد.والکر در سال 1966 کشف و برای بار دوم در سال1977به وسیله استفان لارسون و جان فانتین دیده شد.این سه نفر این کشف را رسما” به اشتراک گذاشتند.در سال 1966این قمر با ژانوس قمر دیگر زحل اشتباه گرفته شده بود.اِپیمتئوس و جانوسبسیار جالب هستند؛این دو قمر هر 4سال یک بار مکان خود را با هم عوض می کنند!

ژانوس:

توسط یک ستاره شناس فرانسوی به نام آدویین دولفوس در سال 1966 کشف شد. اسم این قمر از ریشه نام ژانویه گرفته شده است.

میماس:

این قمر شباهت های عجیب و قابل توجهی به ستاره مرگ در فیلم مشهور جنگ ستارگان دارد،به همین دلیل بین ستاره شناسان به این نام یعنی ستاره مرگ شهرت یافته است.دهانه بزرگی که روی سطح این قمر قابل مشاهده است،هرشل نام دارد و نسبت به سایز این جرم  آسمانی بسیار بزرگ می باشد به قدری که حتی پیش بینی می شود اگر هرزمان این قمر مورد اصابت چیزی قرار بگیرد خیلی سریع تکه تکه خواهد شد.

اگر به ظاهر میماس دقت کنید متوجه مدور بودن کامل آن خواهید شد،دلیل این هندسی بودن داشتن قدرت جاذبه زیاد آن است که میتواند اجرام اطراف خود را حفظ کرده و شکلی منظم داشته باشد.برخلاف بسیاری از اقمار دیگر این سیاره که به دلیل کوچک بودن و جاذبه بسیار ضعیف که به شکل اجرامی ناموزون و غیرهندسی و اغلب ظاهری کشیده دارند.میماس در سال 1789 توسط ویلیام هرشل کشف شد و دلیل نامگذاری حفره روی این قمر نیز نام این دانشمند می باشد.

اِنسِلادوس:

هشتمین قمر از سطح زحل انسلادوس می باشد که در سال 1789 توسط کاشف میماس، یعنی ویلیام هرشل ثبت شده است.این قمر درخشان ترین جسم در کنار خورشید در منظومه شمسی است،البته از روی زمین بدون تلسکوپ قابل مشاهده نیست زیرا هم کوچک و هم فاصله اش از ما زیاد است.

سطح بسیار صاف و هموار انسلادوس برای دانشمندان بازگوکننده این مسأله است که اخیرا” این قمر فعال بوده است.ستاره شناسان مطمئن نیستند که چه ماده ای( آب،مواد آتشفشانی یا مواد دیگر) در این قمر فوران یافته که در صد میلیون سال گذشته باعث بوجود آمدن سطحی چنین صاف و صیقلی شده است.

تِتیس:

این قمر مانند یک گوی یخِ غول پیکر در آسمان پیداست. تقریبا” می توان گفت آب خالص، این حجم یخ را تشکیل داده است. البته در زمانی بسیار قبل مایع بوده ، مانند یک اقیانوس که هیچ بستر یا خشکی در اطرافش نباشد یا حتی مثل یک لکه بزرگ آب شناور در آسمان.تتیس توسط دانشمندی به نام کاسینی در سال 1684 کشف شده است.

تِلِستُو:

قمر دهم که در اطراف زحل در حال چرخش است، تلستو نام دارد. این قمر با همکاری 4 دانشمند به نام های اسمیت، رِیت سِما، لارسون و فاونتِین کشف شده است.تلستو، یکی از کوچک ترین اقمار در منظومه شمسی است.

کالیپسُو:

کالیپسو توسط پاسکو، سِیدِلمَن، باوم و کَری در سال 1980 کشف شد. این قمر نیز مانند تلستو یکی از کوچک ترین قمرهای منظومه شمسی است.

دیونه:

قمر دوازدهم از سطح زحل دیونه نام دارد. این قمر در سال 1684توسط کاسینی کشف شد. دیونه متراکم ترین و سنگین ترین قمر زحل است.

هِلِن:

این قمر، سیزدهمین قمر از سطح سیاره زحل می باشد و توسط لیکواِس و لِکاچِئوز در سال 1980کشف شد. هر چند به تازگی فضا پیمای کاسینی به اطراف و نزدیکی هلن پرواز کرده و عکسی بزرگ ازسطح آن گرفته است اما هنوز اطلاعات زیادی در مورد این قمر وجود ندارد.

رئا:

چهاردهمین قمر از سطح سیاره زحل، رئا نام دارد و در سال 1672توسط کاسینی کشف شد.

تیتان:

در سال 1655 توسط هویگنس کشف شده است . تیتان، در مدار زحل بزرگ ترین قمر است. البته در منظومه شمسی از نظر بزرگی در مقام دوم قرار دارد. قطر آن از دو سیاره پلوتون و مریخ بیشتر است و از ماه زمین نیز بزرگ تر می باشد. اتمسفر تیتان به مراتب ضخیم تر از زمین است. متاٌسفانه دانشمندان درباره ی این قمر اطلاعات زیادی در دست ندارند زیرا به علت وجود ابرهای ضخیم دراطراف آن، قادر به عکاسی از سطحش نبوده اند.

قمر شانزدهم از سطح زحل هایپریون نام دارد و توسط بوند و لاسِل در سال 1848 کشف شده است. این قمر بزرگ ترین جسم غیر کروی در منظومه شمسی می باشد. اندازه و شکل آن برای دانشمندان گویای این مطلب است که احتمالا” تکه جداشده از قمری است که قبلا” به دور سیاره زحل می چرخیده است.

ایاپتوس:

این قمر در سال 1671 توسط کاسینی کشف شد و دومین قمر زحل است که به طور کامل از آب یخ زده تشکیل شده است. بیشتر قمرهای زحل بر روی یک مدار و یک مسیر یکسان به دور این سیاره می چرخند، مدار چرخش آن ها خط استوای زحل است. اما گفتنی است که این حجم یخی برخلاف بقیه اقمار که همه در یک مسیرند، از بالا به پایین به دور سیاره زحل می چرخد!

فوبه:

این قمر نسبت به ایاپتوس که نزدیک ترین همسایه اش است، 4 بار دورتر از زحل قرار دارد.

در سال 1898 توسط پیکرینگ کشف شد. این قمر در بین دیگر اقمار سیاره زحل تیره ترین رنگ را داراست و مانند ایاپتوس به جای چرخش در مدار استوای زحل، از بالا به پایین در اطراف این سیاره می گردد. دانشمندان بر این باورند که فوبه احتمالا” شهاب یا ستاره دنباله داری بوده است که توسط زحل جذب شده است.

اقمار جدید:

این اقمار به تازگی کشف شده اند و فقط اطلاعات بسیار اندکی از آنها در دسترس می باشد،

• مناظر شگفت انگیزی که انگار در سیاره دیگری هستند
• کشف شبیه ترین سیاره ی فرا خورشیدی به زمین

پیشنهاد می کنم تصاویر مطلب تصویر زمینه برای کامپیوتر را هم ببینید.