برای یافتن شوم ترین نمونه های زامبی به داستان های علمی تخیلی نگاه نکنید. در عوض،برای دیدن قارچ های زامبی ساز به اعماق جنگل های گرمسیری برزیل بروید. برگی را پیدا کنید که تقریباً 25 سانتی متر بالاتر از کف جنگل آویزان باشد، نه بیشتر و نه کمتر. حالا به زیر آن نگاه کنید. اگر خوش شانس باشید، ممکن است مورچه ای را پیدا کنید که به زیربرگ چسبیده است. اما زندگی این مورچه دیگر تمام شده است. و بدن آن متعلق به قارچ کوردیسپس زامبی Ophiocordyceps unilateralis، یا قارچ زامبی کننده مورچه است.این قارچ با نفوذ به بدن حشرات، مغز آنها را تحت تاثیر قرار میدهد و آنها را به زامبی تبدیل میکند.
قارچهای اسرارآمیز
قارچ کوردیسپس یا سرچخماقی، با نفوذ به بدن حشراتی مانند مورچه، از اعضای درون بدن آنها تغذیه میکند و باعث ایجاد علایمی ترسناک روی بدنشان میشود. این قارچ تا حدی در بدن پیش میرود، که نهایتا به مغز حشره رسیده و کنترلش را در دست میگیرد و آن را میکشد.پاپهای این قارچ از سر حشرات بیرون میزند . تا جایی که ظاهرشان را تغییر داده و آنها را شبیه به زامبی میکند.
هنگامی که قارچ های زامبی سازمورچه را آلوده می کنند، قارچ از طریق بدن حشره رشد می کند .به این ترتیب مواد مغذی آن را هم تخلیه می کند و ذهنش را در اختیار می گیرد. قارچ در طول یک هفته، مورچه را وادار می کند که لانه امن خود را ترک کند و از ساقه گیاهی بالا برود. سپس مورچه را در ارتفاع 25 سانتی متری متوقف می کند. منطقه ای با دما و رطوبت دقیقاً مناسب برای رشد قارچ. سپس مورچه را مجبور می کند که فک پایین خود را به طور دائم در اطراف یک برگ قفل کند. در نهایت، یک ساقه بلند را به داخل سر مورچه می فرستد و آن را به یک کپسول پیازی پر از هاگ تبدیل می کند . از همین طریق هاگ های قارچ روی مورچه های دیگر هم می بارد و آنها را به نوبه خود زامبی می کند.
علاوه بر مورچهها، حشرات دیگری چون زنبور، مگس و بیدها هم طعمه هزاران نوع دیگر این قارچها شده و هر کدوم به طریقی مورد حمله واقع میشوند؛ با این حال قارچ کوردیسپس تاثیر مثبتی بر جمعیت این حشرات دارد چرا که افزایش بیش از حد آنها مشکلات فراوانی را در چرخه طبیعت ایجاد خواهد کرد.
آزمایش برای کشف ماجرای قارچ زامبی ساز
دیوید هیوز، حشره شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا است که سال ها آن را مطالعه کرده است. او میخواهد دقیقاً بداند که چگونه این عروسکگردان، عروسکهای خود را کنترل میکند . آخرین آزمایشهای او نشان میدهد که این عروسک زامبی حتی از آنچه در ابتدا به نظر میرسد، ترسناکتر است.
ماریدل فردریکسن، شاگرد هیوز، با استفاده از میکروسکوپ مخصوص مورچه های آلوده را به برش هایی تبدیل کرد که ضخامت آنها فقط 50 نانومتر است. یعنی یک هزارم عرض یک موی انسان. او هر برش را اسکن کرد. تصاویر را در یک مدل سه بعدی گردآوری کرد. و با زحمت شرح داد که کدام بیت ها مورچه و کدام بیت ها قارچ هستند. سه ماه طول کشید تا فقط یک عضله مشخص شود. برای سرعت بخشیدن به کار، هیوز با دانشمند رشته کامپیوتر دنی چن، که هوش مصنوعی را برای تشخیص مورچه از قارچ آموزش داد، همکاری کرد.
حمله به میزبان
هنگامی که قارچ های زامبی ساز برای اولین بار وارد میزبان خود می شوند، به صورت سلول های منفرد هستند. این سلولها در اطراف جریان خون مورچه شناور شده و کپی های جدیدی از خود ایجاد می کنند. اما در برخی مواقع، این سلول های منفرد با هم شروع به کار می کنند. آنها با ساختن لوله های کوتاه به یکدیگر متصل می شوند. مانند نوعی که قبلا فقط در قارچ هایی که گیاهان را آلوده می کنند دیده شده است. با اتصال به این روش، آنها می توانند ارتباط برقرار کرده و مواد مغذی را مبادله کنند.
آنها همچنین می توانند شروع به حمله به عضلات مورچه کنند. یا با نفوذ به سلول های ماهیچه ای خود یا رشد در فضای بین آنها. یک فیبر ماهیچه ای قرمز رنگ که توسط شبکه ای از سلول های قارچی زرد رنگ به هم پیوسته احاطه شده و تخلیه می شود. این چیزی منحصر به فرد برای Ophiocordyceps است. تیم هیوز دریافتند که یک قارچ انگلی دیگر که مورچه ها را به طور کشنده ای آلوده می کند. اما ذهن آنها را دستکاری نمی کند، در عضلات نیز پخش می شود. اما لوله هایی بین سلول های منفرد ایجاد نمی کند و خود را به شبکه های بزرگ متصل نمی کند.
هر زمان که هیوز یا هر کس دیگری درباره قارچ مورچه زامبی صحبت می کند. همیشه در مورد آن به عنوان یک موجودیت واحد صحبت می کند که میزبان را فاسد و واژگون می کند. اما شما همچنین می توانید قارچ را به عنوان یک مستعمره در نظر بگیرید. دقیقاً مانند مورچه هایی که آن را هدف قرار می دهد. سلولهای میکروسکوپی منفرد زندگی را به تنهایی آغاز میکنند، اما در نهایت با یکدیگر همکاری میکنند و در یک ابر ارگانیسم ترکیب میشوند. این سلولهای بدون مغز با هم میتوانند مغز موجودی بزرگتر را کنترل کنند.