روزنوشته‌های کلانتر پفک (4)

اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها

یاسمن رضاییان:

پفک دوستدار محیط زیست

امروز داشتم به خودم می گفتم کلانتر پفک، کاش زبان آدمیزاد را بلد بودی! شاید بپرسید چه اتفاقی افتاده است که به این روز افتاده ام که چنین آرزویی می کنم. باید بگویم از دست زباله های توی جوی آب ذله شده ام. بابا این جوی ها یکی از مسیرهای رفت و آمد من هستند. یعنی وقتی در ماموریت هستم و دارم یواشکی آمار می گیرم از توی جوی ها راه می روم که کسی مرا نبیند. امروز همین طوری که در حال انجام ماموریت داشتم از یکی از جوی های محل رد می شدم و همزمان سرم به آن طرف خیابان بود یکدفعه پایم به چیزی گیر کرد و با مخ آمدم زمین. بعد نگاه کردم و گفتم ای بابا، این پلاستیک دیگر کجا بود که به دست و پای من پیچید. خلاصه که سوژه را گم کردم و با آن پلاستیک درگیر شدم تا از دست و پایم بازش کنم. بی توجهی یک آدمیزاد به مسئله محیط زیست باعث شد من از مسئولیت خطیرم جا بمانم. الان هم خیلی عصبانی هستم. دلم می خواست می توانستم زبان این آدمیزاد را یاد می گرفتم و به او می گفتم اگر خودت دوست داری در یک محیط کثیف زندگی کنی برو توی خانه ات را پر از آشغال کن! چرا توی جو آشغال می ریزی و محل زندگی مرا کثیف می کنی؟ خلاصه که دستم به دامنتان، شما که زبان این آدم ها را می فهمید بهشان پیغام مرا برسانید. حالا دستم نشکسته باشد شانس آورده ام!
نتیجه می گیریم: کلانتر پفک به محیط زیست اهمیت می دهد. او حتی زمان آب خوردن هم شیر آب را کم باز می کندتا آب هدر نرود. پیشنهاد می شود مثل کلانتر پفک به مسائل محیط زیست اهمیت بدهید!