یکی از تفریحات بشر نسل جدید این است که برود پاساژگردی و یا ویندو شاپینگ (تماشای ویترین) کند. اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید باید بدانید این کار با خرید کردن تفاوت هایی دارد. بنابراین سعی کنید فروشنده بیچاره را سر کار نگذارید و صابون به دلش نزنید که می خواهید خرید کنید. اما اگر واقعا قصد خرید دارید این وسط باید حقوقی را رعایت کنید؛ بله، حق فروشندگان
طبق آنچه که گفتیم اول از همه باید تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم. آیا واقعا واقعا می خواهیم خرید کنیم یا حوصله مان سر رفته و همین طوری و محض وقت گذرانی وارد یک مغازه شده ایم؟ اگر قصد خرید نداریم که به جای خود، اما اگر قصد خرید هم داریم باید بدانیم دقیقا چه می خواهیم و مغازه آن بیچاره را زیر و رو نکنیم و دو هزار تا لباس پرو نکنیم.دیده شده برخی از افراد از یک نوع لباس رنگ های متفاوتش را هم پرو می کنند. باید به اینها گفت واقعا خسته نباشید!
هدف از پرو لباس این است که ببینیم آن لباس به ما می آید و اندازه هست یا نه. رنگ های متفاوتش که تغییری در سایز و طرحش ایجاد نمی کند. یکی را پرو کنید و بعد بیایید بیرون و رنگ اش را انتخاب کنید. اینطوری بعد از رفتن ما مغازه آن بیچاره شبیه به منطقه ای می شود که انگار وسطش مین منفجر شده.
خلاصه که نباید هی به فروشنده بگوییم «این را بده بپوشم، آن را بده ببینم.» یک چیز دیگر هم هست: لطفا پشت هم و رگباری قیمت نپرسیم و باعث سرگیجه فروشنده نشویم. بعضی ها چنان قیمت همه اجناس را می پرسند که انگار می خواهند وانت بیاورند و کل مغازه را خالی کنند! پس قیمت همان لباسی را که می خواهیم بخریم بپرسیم.بالاخره حق فروشندگان را هم باید رعایت کرد.
تخفیف گرفتن یا چانه زدن
برای تخفیف گرفتن چانه نزنیم. کلا بعضی از آدم ها «تخفیف بگیر» هستند. یعنی در هر شرایطی و به هر قیمتی می خواهند تخفیف بگیرند. حالا چه در حال خرید لباس باشند چه خرید چیزهایی مثل نان که قیمت مشخص دارند. حتی دیده شده که سر شارژ آپارتمان چانه می زنند که تخفیف بگیرند.
البته نه اینکه فکر کنید این آدم ها جانشان به پول بسته است و نمی توانند آن را خرج کنندها، نه. این ها تخفیف گرفتن را دوست دارند و به قول خودشان «تخفیف، مزه خرید است!» (حتی دیده شده برخی از این افراد در خفا این شعار را سر می دهند: «تخفیف تا پای مرگ!») پس به هر قیمتی که شده و حتی با قسم دادن ارواح جد و آباد فروشنده 550 تومان تخفیف می گیرند و بعدش شاد و خوشحال از این پیروزی، دیگر سر از پا نمی شناسند و در پوست خود نمی گنجند. اما دوست عزیزی که با آوردن جد و آباد فروشنده جلوی چشم او تخفیف می گیری، اگر یک بار گفتی و فروشنده تخفیف داد که هیچی اگر نه دیگر به خاطر 550 تومان خودت را به خفت و خواری نینداز!
جنس فروخته شده تعویض و یا پس گرفته نمی شود؟!
داخل خیلی از مغازه ها یک کاغذ چسبانده شده که روی آن نوشته: «جنس فروخته شده تعویض و یا پس گرفته نمی شود.» خب این جمله به اندازه کافی گویا هست و هر آدمی که عقل سلیم داشته باشد مفهوم آن را درک می کند. یک بار که بچه های آقای نوبری توی پاگرد ایستاده بودند و داشتند حرف می زند با گوش های مبارک خودمان شنیدیم که می گفتند: «پول مشترکمان را بده آن پیراهن خفن سبزه را برای امشب بخرم.» آن یکی می گفت: «اگر تو آن را بخری دیگر پولمان نمی رسد من آن عینک دودیه را بخرم. قرار بود این ماه پول مشترک مال من باشد.» بعد دوباره آن یکی جواب داد: «می رویم پیراهن را می خریم، شب توی مهمانی تنم می کنم، بعد فردایش می رویم می گوییم کوچک بود و پس می دهیم و پولمان را می گیریم. بعدش تو برو عینک بخر.»
حالا اینکه واقعا این کار را کردند یا نه، خدا می داند و من کاری ندارم. اما این کار جدا از اینکه بی فرهنگی است زیرپا گذاشتن حق فروشندگان و خریدار است. چون فروشنده حق دارد جنسی را که فروخته پس نگیرد و خریداران دیگر، وقتی پول می دهند، حق دارند لباس و جنس نو بخرند نه آن لباس دست دومی را که یک بار یک نفر دیگر استفاده کرده. خلاصه که وقتی می خواهیم چیزی بخریم چشم هایمان را خوب باز کنیم و فکرمان را به کار بیندازیم که بعدش جنس را برنگردانیم و به زور و التماس و تهدید به مرگ (!) متوسل نشویم تا فروشنده جنس را پس بگیرد.
***
به نظر شما فروشنده و خریدار چه حق و حقوق دیگری نسبت به هم دارند؟
یاسمن رضائیان
