چین کشوری بزرگ و پر از جاذبه های دیدنی است. مراکز خرید، آثار باستانی، جشنواره های فرهنگی، غذاهای خیابانی و هزاران مورد دیگر از جاذبه های چین است. اما در این کشور قوانین، استفاده از بعضی چیزها را ممنوع کرده است. با هم نگاهی می اندازیم به موارد سانسور در چین.
بازی های خشونت آمیز
قوانینی که از آوریل 2019 وضع شده است بازی های کامپیوتری ای را که شامل صحنه های خشونت آمیز، صحنه های جنسی و قمار بازی باشد ممنوع کرده است. هرچند که فروشگاه های فروشنده این بازی ها و محل های بازی های آنلاین سعی در ارائه مخفیانه این گونه بازی ها دارند اما موفق نشده اند.بنابراین چون چین پرجمعیت ترین کشور دنیا و بزرگ ترین بازار این محصولات است احتمالا سازندگان بازی ها مجبور می شوند اصلاحاتی را مطابق با قوانین کشور چین در این بازی ها انجام بدهند.
سلبریتی های ممنوع
بعضی از افراد سلبریتی و مشهور دنیا اجازه ورود به خاک چین را ندارند. برای مثال ورود خواننده جوان آمریکایی، جاستین بیبر، که در سال 2017 از چین دیدار کرد و رفتار مناسبی نداشت به چین ممنوع شده است. همچنین بسیاری از هنرپیشه های معروف آمریکایی در لیست ورود ممنوع به این کشور هستند .
استفاده از وسایل آتش بازی
چین بزرگ ترین تولید کننده وسایل آتش بازی است و حتی چینی ها کاشف باروت نیز هستند. حتما در روزهای نزدیک به چهارشنبه سوری به خاطر دارید که صدای ترقه های چینی گوش همه را کر می کرد. اما چین آلوده ترین هوای دنیا را دارد و به همین علت آتش بازی و استفاده از این وسایل در بیشتر شهرهای این کشور ممنوع است.این ممنوعیت برای کاهش آلودگی هوای این شهرها در نظر گرفته شده است و در روزهای آغاز سال جدید چینی، در بسیاری از شهر های بزرگ، استفاده از این وسایل ممنوع است.
کتاب ها و سانسور در چین
چین نیز مانند بسیاری از کشورهای دنیا فهرستی از کتاب های غیر قابل انتشار دارد. کتاب هایی که با فرهنگ و اعتقادات حاکم بر این کشور مخالف باشند هرگز منتشر نمی شوند.مجموعه ای از کتاب های داستانی نیز در این فهرست قرار دارند. برای مثال یکی از کتاب های دکتر سوز به نام تخم مرغ سبز از 1965 در فهرست کتابهای ممنوع بود و فقط بعد از مرگ این نویسنده در سال 1991 مجوز انتشار گرفت.
قمار بازی
قمار بازی و ایجاد قمارخانه در چین به طور کلی ممنوع است. حتی اگر شهروندانی برای شرکت در برنامه های قمار به کشورهای دیگر سفر کنند برای مدتی طولانی از مسافرت به خارج محروم می شوند.در سال 2017 قوانینی وضع شده است که کسب و کارهای چینی را از سرمایه گذاری در قمارخانه های خارجی نیز منع کرده است.
کشورهایی مانند کشور لائوس سعی در جذب سرمایه های چینی در قمارخانه های کشور خود دارند. مقامات چین معتقدند این گونه سرمایه گذاری ها امنیت اقتصادی چین را به مخاطره می اندازد.اما قمار از طریق راه های غیر قانونی و قمارخانه های زیر زمینی و همچنین قرعه کشی های غیر رسمی در این کشور رواج دارد.
گل یاس وسانسور در چین
بعد از آن که اعتراضات مردمی تونس با نام انقلاب گل یاس الهام بخش گروهی از معترضان چینی قرار گرفت، پلیس کلمه گل یاس را در اینترنت فیلتر کرد و حتی در شهر پکن فروش گل یاس در گلفروشی ها ممنوع شده است.
جشن کریسمس
چینی ها بزرگ ترین تولید کننده لوازم و چراغ های جشن کریسمس هستند و این تولیدات را به همه کشورهای اروپایی صادر می کنند. براساس آمارها، چهار پنجم وسایل استفاده شده در جشن کریسمس آمریکایی ها از چین وارد می شود اما در داخل چین، با توجه به محدودیت هایی که برای مذاهب درنظر گرفته شده است، برگزاری جشن کریسمس در بیرون از کلیسا مجاز نیست.چین پنج دین مهم دنیا را به رسمیت می شناسد اما رسما کشوری کمونیستی است و تبلیغ برای ادیان در آن جا مجاز نیست.
فروش کتاب های مقدس
با توجه به کمونیستی بودن دولت چین، کتابفروشی ها اجازه ندارند کتاب های مقدس را بفروشند. از سال 2018 دولت چین حتی فروش اینترنتی کتاب های مقدس را از طریق سایت های اینترنتی ممنوع کرده است.
ویکی پدیا
قبلا در چین دسترسی به نسخه چینی دانشنامه آزاد ویکی پدیا ممنوع بود اما از اواسط سال 2019 دسترسی به همه نسخه های ویکی پدیا فیلتر شده است. حتی ویکی پدیا نیز طی اطلاعیه ای اعلام کرده دلیل این ممنوعیت از طرف دولت چین را متوجه نشده است.
موضوع بازگشت به گذشته
مسئولان فرهنگی چین از سال 2011 اعلام کرده اند که پرداختن به موضوع ماشین زمان و برگشت به گذشته در همه برنامه های سرگرم کننده مانند فیلم ها و نمایش ها تلویزیونی ممنوع است. به این ترتیب هیچ از تولید کنندگان فرهنگی مجاز به استفاده از ماشین زمان و ستایش دوره های گذشته این کشور نیستند.
نقل خبر از مطبوعات خارجی
براساس قوانین سانسور در چین ،مطبوعات چینی از سال 2013 دیگر اجازه ندارند از مطبوعات خارجی خبری را نقل کنند. به خصوص مطبوعات آمریکایی مانند واشنگتن پست و یا نیویورک تایمز . خبرهای خارجی را ابتدا باید مقامات اداره مطبوعات چین تایید کنند و بعد منتشر شوند.
