صفویان سلسله ای ایرانی و شیعی مذهب بودند. جد ایشان شیخ صفی الدین اسحاق در سال 650 هجری در اردبیل پا به عرصه وجود گذاشت. شیخ صفی الدین بی تردید مردی به غایت پاکدامن و پارسا بود به گونه ای که حتی دشمنان سرسخت خاندان صفوی نیز به دینداری، تقوی، مروت، کرم، اخلاق و صفات پسندیده این عارف خدایی اعتراف نموده اند.
شیخ صفی الدین به سال 735 هجری فوت نمود و در نزدیکی خانقاه و محل زندگی خود به خاک سپرده شد. شیخ صفی قبل از وفات خود پسرش صدرالدین موسی را به ارشاد مریدان وصیت نمود. بدین طریق سلسله طریقت صفوی پس از صدرالدین به ترتیب به پسرش خواجه علی، شیخ ابراهیم و پس از او به شیخ جنید و شیخ حیدر رسید تا اینکه سرانجام شاه اسماعیل پسر شیخ حیدر و ششمین نواده شیخ صفی الدین پس از فتح شیروان و باکو و شکست دادن الوند میرزا شاه آق قویونلوها، در سال 907 هجری در تبریز تاجگذاری کرد.
بناهای آرامگاهی مجموعه شیخ صفی الدین اسحاق اردبیلی یکی از مجموعه های معظم و مجلل صفویان در شهر اردبیل به شمار می رود و به عنوان آرامگاه اجداد و شهریاران و شاهزادگان صفوی و برخی از علمای آن عصر در مبحث هنر مذهبی ایران اعتبار ویژه دارد.
بناهای این مجموعه از زیباترین آثار تاریخی- اسلامی ایران در عصر صفوی و به عبارتی گالری هنر صفوی در شهر اردبیل می باشد. این مجموعه به مانند غالب آرامگاههای عصر صفوی مشتمل بر بناهای جانبی و حیاط مجاور و در امتداد هم بوده است. اما آنچه امروز از این مجموعه باقی مانده شامل بخش های زیر است:
1. مقبره شیخ صفی الدین معروف به گنبد الله الله
2. آرامگاه شاه اسماعیل اول
3. آرامگاه محیی الدین محمد معروف به حرم خانه
4. عمارت چینی خانه
5. مسجد جنت سرا
6. تالار دارالحفاظ
7. دارالحدیث یا طاق متولی
8. صحن اصلی
9. محوطه شهیدگاه
10. خانقاه یا چله خانه
11. حیاط پیشخوان
12. حیاط باغ
