تایتانیک بزرگ ترین کشتی بخار مسافربری جهان توسط کارخانه کشتی سازی هارلند و ولف در ایرلند ساخته شد.طرح اولیه کشتی توسط لرد پیر رئیس کارخانه داده شد و پس از بررسی توسط مدیران کارخانه مورد تأیید واقع شد. نام تایتانیک برای این انتخاب شده بود که حس برتری اندازه و قدرت را القا کند.
ساخت تایتانیک در مارس 1909 آغاز گردید. برای تطابق با این پروژه های عظیم، محوطه کشتی سازی در بلفاست باید از نو ساخته می شد، در حالی که اسکله کشتیرانی ستاره سفید در نیویورک نیز بایستی به حد کافی طویل می شد تا کشتی ها بتوانند در آن پهلو بگیرند.
در طی دو سالی که صرف کامل کردن بدنه تایتانیک شد، مطبوعات درباره عظمت کشتی به تبلیغات فراوان پرداختند به طوری که تایتانیک حتی قبل از به آب انداختن آن به یک افسانه تبدیل شده بود. به آب انداختن بدنه کامل شده تایتانیک در ماه می 1911، یک نمایش عمومی خیره کننده بود. بلیط ها به نفع یک بیمارستان محلی اطفال فروخته شدند.
اندازه کشتی تایتانیک
تایتانیک دارای 270 متر طول و 28 متر پهنا بوده و بیش از 46000 تن وزن داشت. ارتفاع آن 32 متر بود که تقریباً 11 متر آن زیر آب قرار می گرفت. همچنین موتور کشتی تایتانیک دارای ۴ سیلندر، ۴ دودکش، ۳ موتور بخار و یک توربین فشار معکوس به همراه ۳ پروانه پرقدرت بود. تعداد سرنشینان کشتی ۳ هزار و ۵۴۷ مسافر و خدمه بوده و استخر شنا، زمین ژیمناستیک، کتابخانه و زمین بازی اسکوواچ داشت. برای دکور اتاق های درجه یک از چوب و مبلمان بسیار گران قیمت و فوق العاده زیبا استفاده شده بود.
اتاق ها درجه ۲ و ۳ نیز تمام امکانات رفاهی مورد نیاز را داشتند. پلکان کشتی بسیار زیبا بود و از چوب بلوط ساخته شده بود. لامپ ها طوری انتخاب شده بود که نورها طبیعی به نظر برسد و اوج تکنولوژی آمیخته با معماری در این کشتی مشاهده می شد.
در شامگاه ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ کشتی «آر‌ام اس تایتانیک» ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه پس از برخورد با یک کوه یخ در اقیانوس اطلس به زیر آب رفت و از میان سرنشینان آن تنها ۷۰۵ تن زنده ماندند.
بقایای این کشتی عظیم بخار تا ۷۳ سال دست نخورده در اعماق اقیانوس باقی ماند. تازه در سال ۱۹۸۵ بود که یک تیم غواصی باستان‌شناسی زیر آب متشکل از رابرت بالارد، اقیانوس‌شناس آمریکایی و ژان لویی میشل، اقیانوس‌شناس فرانسوی بقایای تایتانیک را در عمق ۴ هزار متری کشف کردند.
دماغه و قسمت پاشنه کشتی به فاصله ۶۰۰ متری از یکدیگر در کف اقیانوس جای گرفته و میان آن‌ها مبلمان، چمدان‌ها، تکه‌های لباس، ظرف، جواهرات و دیگر اشیای شخصی مسافران به چشم می‌خوردند؛ شاهدان خاموشی که ردی از جلال و شکوه زمانی که تایتانیک آب‌ها را در می‌نوردید، با خود داشتند.
