ماهی ها جزء مهره داران محسوب می شوند یعنی ماهی ها مثل انسان ها ستون فقرات دارند. بیش تر انواع ماهی ها خونسرد هستند. بنابراین نمی توانند دمای بدن خود را بالاتر از دمای محیط ببرند. بدن اکثر ماهی ها از فلس نازک پوشیده شده است. این فلس ها روی برآمدگی خارجی پوست قرار می گیرند. این فلس ها از بدن محافظت می کنند. ماهی یک پوشش لزج ترشح می کند که آن را از باکتری و انگل محافظت می کند و به سر خوردن در آب کمک می کند.
بدن ماهی به گونه ای است که می تواند در مسیر جریان آب با کم ترین تلاش حرکت کند. ماهی بدنی دوکی شکل دارد و سر بدون گردن به بدن چسبیده است. چشمان در تراز با سر هستند و تنها باله ها هستند که تا خارج از بدن ماهی امتداد دارند. باله های ماهی به اطراف فشار می آورند تا مقاومت آب را کم کنند.ماهی برای تحرک به باله ها تکیه دارند، اگر چه در برخی گونه ها استفاده های تخصصی تر نیز می توانند داشته باشند.
شنا در آب به تلاش عضلانی قابل توجهی نیاز دارد و فشار اصلی برای شنا توسط دم ماهی تامین می شود. شکل و وضعیت باله ها بین گونه ها متغیر است و نشانه های ارزشمندی برای سبک زندگی اشان فراهم می نماید.
تمام ماهی ها به باله های خود تکیه می کنند تا وضعیت خود را در آب کنترل کنند و از حرکت دادن آن ها در جریان آب جلوگیری شود. به عنوان مثال، باله ماهی هایی که در آب های جریان دار زندگی می کنند متراکم تر است.
سیستم دستگاه گوارش ماهی همانند سیستم دستگاه گوارش مهره داران است. ماهی گیاهخوار مانند گونه های زمینی دستگاه گوارش طولانی تری نسبت به گونه های گوشت خوار دارند زیرا ماده گیاهی دارای بافتی سخت و فیبر دار است و به سختی می شکند. با این حال، سیستم تنفسی ماهی منحصر به فرد است. بیش تر ماهی ها با استفاده از آب شش (آلت تنفسی ماهی) اکسیژن را از آب می گیرند. آب شش در دو طرف سر پشت چشم ماهی قرار دارد.
بیشتر ماهی ها از رنگ برای استتار یا جذب جفت استفاده می کنند. برخی از انواع ماهی با رنگ قهوه ای و سبز نامرئی تغییر رنگ می دهند تا با زمینه یکی شوند و از توجه مهاجم فرار کنند. سایرین الگوی خود را تغییر می دهند تا با زمینه خود هماهنگ شوند. برخی از ماهی ها چشم “کاذب” روی دم دارند. مهاجم به سر کاذب حمله می کند و به ماهی چند لحظه فرصت می دهد تا فرار کند.
