سال هاست انسان‌ها زمین را ترک کردهاند و سیاره‌ی دیگری را برای زندگی انتخاب کردهاند چون زمین را زباله و آهن پاره فراگرفته است. تنها موجودی که روی زمین باقی مانده یک ربات کوچک با بدنی مکعب شکل به نام وال ای است که کارش فشرده کردن و جمع کردن زباله هاست. کاری که تمامی ندارد!
در یکی از همین روزهای تکراری زندگی وال ای، سفینه‌ای از فضا درست در نزدیکی وال ای فرود می‌آید. رباتی به نام ایوا از سفینه خارج می‌شود و در محیط گشت و گذار می‌کند. ابتدا وال ای از او می‌ترسد و فرار می‌کند اما بعد یک دل نه صد دل عاشقش می‌شود و حتی وقتی زمان ماموریت ایوا تمام می‌شود وال ای خود را به آب و آتش می‌زند و همراه سفینه‌ی ایوا به فضا می‌رود. همه‌ی این‌ها در حالی است که ایوا کم‌ترین توجهی به او نمی‌کند.
تماشای آیند‌ه‌ی زندگی خودمان در انیمیشن وال ای
داستان این انیمیشن فراتر از یک داستان ساده است. این داستان آنقدر به زندگی و آینده‌مان نزدیک است که انگار سوار یک ماشین زمان شده‌اید و دارید چندین سال آینده را تماشا می‌کنید: انسان‌هایی که زمین را نابود کردهاند و حالا در سیاره‌ای دیگر زندگی دیگری را آغاز کردهاند؛ زندگی‌ای که سراسر ماشین است و اینترنت و فناوری و موضوعی به نام عشق و احساس مفهومی ندارد. زندگی‌ای که انسان برای انجام دادن کارهایش حتی نیاز ندارد از صندلی‌اش بلند شود. در این میان، رباتی به نام وال ای، که خود یک مفهوم متضاد جذاب است (رباتی که عاشق می‌شود)، روند جهان را تغییر می‌دهد.
وال ای که در سال 2008 اسکار بهترین انیمیشن را به خود اختصاص داد یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های کارتونی را ساخت. روند این انیمیشن تا اواسط فیلم کمی کند است ولی شخصیت دوست‌داشتنی وال ای با خانه‌ی جذاب و کلکسیونی که از زباله‌ها برای خود ساخته باعث می‌شود مخاطب به تماشای ادامه‌ی ماجرا مشتاق باشد تا سر از کار این موجود کوچک و بامزه دربیارود.
اگر به انیمیشن در سبک علمی‌تخیلی علاقه‌مندید حتماً وال ای را تماشا کنید.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوانها – زهرا امیربیک
